Süper Anne Olurken Çalışmak mı Çalışmamak mı?

İşe başlamama ramak kala bakıcımız işten ayrıldı. Bakıcı işi büyük bir mesele haline geldikçe, ailem aman boşver çocuğunu büyüt ondan sonra işe başlarsın demeye başladı. Şöyle bir düşündüm, evde kalırsam nasıl olur diye..oğlumla her gün düşünmesi bile güzel:) Ama;

Süper anne olurken sosyal hayatınızı ve her şeyden önce kendinizi unutmamalısınız diye düşünüyorum. Bazı anneler abartılı bir sorumluluk duygusu içinde kendilerini, eşlerini, mesleklerini unutup anneliği ön plana çıkarıyor. Çocukları için doktordan daha çok bilgiye sahip, çocukları sağlıklı yesin diye kalorilerini hesaplayan, parmakları acıyor diye ödevlerini yapan, okul çantasını taşıyan, çocukları bir şeye uzandığında onu kalkıp kendi veren, ev kirlenmesin diye çocuk büyüdüğü halde kendi yediren, çocukların önündeki engelleri tek tek kaldıran anneler.. Bu süper anne olmak değil, bu çocukların sorumluluk duygusunun gelişebilmesi için gerekli olan deneyimleri, çocuğun elinden alarak iyi bir anne gibi gözükmek bence.

Süper anne olurken, süper çocuğu yaratma çabası içinde onun bireysel özelliklerinin gelişmesini engellemek ,törpülemektense daha ilk aylardan ona bir birey olduğunu öğretmek lazım diye düşünüyorum. Onu başkaları ile bırakıp, başka şeyler öğrenmesini sağlamalıyız. Sonra büyüdüğünde kendi işini kendi yapsın dediğimizde, çocuk ne olduğunu anlayamaz ki. Çünkü annesinin her şeyine koşturmasına alışmıştır, bunların kendi sorumluluğu olduğunu bile bilmiyordur. İşte bu anda başlar çatışma..Kendini ANNE olmaya adamış bir anne olmayın, kendi ilgi ve isteklerinizden vazgeçmeyin. Çünkü çocuklarımız da bizim gibi ilgi ve isteklerini bilen bireyler olsun.

Ayrıca, süper anne olmanın ilk şartı 'Annenin Mutluluğu'! Anne mutlu olmalı ki çocuğu ile kaliteli vakit geçirsin. Peki çalışmak mı lazım? Ben çalışınca kendimi daha iyi hissediyorum, daha sosyal hissediyorum. Daha da ötesi çalıştığım zaman, ekonomiyi, piyasayı, teknolojiyi, modayı ve trendleri daha iyi takip edebiliyorum. Buda bana mutluluk veriyor:)

Bizim Rüzgarı bırakıp gidebileceğimiz bir seçeneğimiz yok. Bu nedenle tercihimizi bakıcıdan yana kullanmak zorunda kaldık. Rüzgar, bakıcı işe başlayınca bana düşkün olmaya başladı. Dayısının, dedesinin, arkadaşlarımın elinden yemek yiyen çocuk bakıcıya kafa çevirdi. Artık büyüdü de mi anladı bilemiyorum ama çocuğumla aramdaki ilişkinin bağımlılığa dönüşmesini istemiyorum. Anneye bağımlı bir çocuk, kendi başına nasıl bağımsız bir çocuk olabilir? Bu nedenle çalışmaya ve bakıcı bulma çalışmalarına devam...